Podsumowanie kwietnia

Kochani! 

Oto kolejne podsumowanie miesiąca. Myślałam, że będzie dużo gorzej, ze względu na to, że matura tak blisko. Okazało się jednak, że znalazłam czas na moją pasję, że książki nie odeszły tak całkiem na bok. Co prawda, gdyby nie owa matura, tych książek byłoby dużo, dużo więcej, ale każdego to czeka, także nie mam czym się przejmować. Jeszcze dwa tygodnie i zabieram się za czytanie. Obiecuję też, że poinformuję Was, jak mi poszło na egzaminach. Trzymajcie kciuki.

W kwietniu łącznie mam 29 pozycji przeczytanych. Brzmi to pięknie, ale prawda jest taka, że liczba nie równa się objętości, bowiem wśród tylu utworów 14 to baśnie. Każdy jest w stanie przeczytać tyle w jeden dzień. W jedno popołudnie. W ten sposób zostało 15 książek. Ale i tutaj, jak się okazuje, nie mam czym się pochwalić, gdyż część z tych książek była bardzo krótka objętościowo. Co nie znaczy, że nie zależało mi na przeczytaniu owych dzieł. Wykorzystałam czas, dość ubogi, to prawda, ale jeśli tylko dane mi było coś czytać, to wolałam swoją uwagę poświęcić na krótsze dzieła, niż na te grube. Dlaczego? Te krótkie utwory nie zajmują tak myśli, nie ma obawy, że zatracę się w książce. Tym samym pilnowałam swojego czasu.

Najgorszą książką kwietnia zostaje „Odprawa posłów greckich” J. Kochanowskiego. Nic mnie w tym utworze nie zainteresowało. Nie wiem z czego to wynika. Rzadko zdarza mi się, bym była aż tak negatywnie nastawiona do jakiegoś dzieła. A tu po prostu nic mnie nie zaciekawiło. Nic. Książkę miałam w formie audiobooka. Nic mi nie odpowiadało w czasie słuchania, więc pomyślałam, że zanim wstawię taką złą ocenę, przeczytam może sama. Ale nawet, gdy to czytałam, nie pojawił się żaden lufcik. Nie rozumiem dlaczego. Przecież nie jestem uprzedzona do Kochanowskiego. Cenię jego twórczość. A tu takie niemiłe zaskoczenie.

Najlepszą książkę trudno mi wybrać. Wyróżniłabym kilka:

„Niemcy” L. Kruczkowskiego – przeczytane chyba trzeci lub czwarty raz (między innymi w związku z maturą) i ocena nadal rośnie. Na początku mój stosunek był neutralny, potem stwierdziłam, że lekturka całkiem interesująca. Ładnie napisana, w sam raz dla gimnazjum, a i starsi będą zadowoleni. Czytelna przecież jest niesamowicie. A po ostatnim przeczytaniu otworzyła się kolejna granica. Zachwyt. Przecież to utwór piękny. Tak wspaniale zarysowana rodzina niemiecka. Tak czytając to częściej i częściej, wciąż odkrywam nowe wspaniałe szczegóły.

„Orfeusz i Eurydyka” Cz. Miłosza – piękny poemat. Bardzo przyjemnie się czyta, bez zbędnego patosu, choć język jest ładny. Taka pewna prostota, przez którą przebija się piękno.

„Dobra pani” E. Orzeszkowej – utwór krótki, acz treściwy. Pouczający i piękny. Warto przeczytać. Naprawdę.

„Meir Ezofowicz” E. Orzeszkowej – znów ta moja ulubiona pisarka. Na razie nie przestanę się nią zachwycać. Ten utwór jest ciekawy głównie ze względu na treść. Traktuje o ważnych sprawach. Co prawda, nie miałam okazji szukać informacji o tym, gdzie znajdę Żydów, którzy są bohaterami dominującymi, lecz uważam, że ta książka powinna, moim zdaniem, stanowić lekturę dla każdego mola książkowego.

Chciałabym się Wam pochwalić jednym z moich nowych nabytków. Od wychowawcy, na zakończenie roku, za rzetelność i bardzo dobre wyniki w nauce, otrzymałam książkę „Kobiety dyktatorów”. Byłam tym bardzo zaskoczona, gdyż do „paska” troszkę mi zabrakło. Moja średnia oscyluje lekko ponad 4.5.  A tu taka niespodzianka. Oczywiście książka wędruje do ostatnio zaprezentowanego przeze mnie stosiku (o ile nie pojawi się nowy, jak będzie mi dobrze szło to czytanie).