"Kochanice króla" P. Gregory

Czasem tak bywa, że obejrzy się świetny film, by po długim czasie oczekiwania móc sięgnąć po książkę. Wtem okazuje się, iż utwór, który tak bardzo chciało się znaleźć w zasięgu ręki to opasła lektura. Dręczą pytania, czy aby na pewno warto poświęcić czas na owe siedemset stron? Najlepiej przekonać się osobiście.

„Kochanice króla” to opowieść o dwóch siostrach Boleyn – Marii i Annie – które zostały niemal zmuszone do tego, by wkraść się w łaski władcy Anglii – Henryka VIII. Maria miała dwanaście lat, kiedy została poślubiona. Nie zaznała jednak długo smaku małżeństwa, gdyż wuj i ojciec pchali ją w łoże króla. Tak też stała się kochanicą Henryka. Łagodna i niedoświadczona w sztuce miłosnej Maria, wkrótce zostaje zepchnięta na dalszy plan. A wszystko to za sprawą Anny, która działa o wiele gwałtowniej i śmielej.

Nie sposób opisać w kilku zdaniach, jak przedstawia się treść książki. Co napisać, by nie zdradzić za dużo? Mam nadzieję, że nie przesadziłam, choć myślę, że każdy co nieco pamięta z lekcji historii. W końcu to Henryk VIII miał kilka żon, zerwał ze Stolicą Piotrową i stał się głową Kościoła w Anglii. Właśnie te aspekty odnajdziemy w powieści.

Narracja jest prowadzona w formie pierwszoosobowej. Wszystko przedstawia czytelnikowi Maria Boleyn. Na początku nieco mnie to zdziwiło, w końcu oczekiwałam dzieła historycznego. A tu autorka lekkim piórem poprowadziła wydarzenia opisując je z punktu widzenia Marii. Czytając nie odnosi się wrażenia, że coś umyka, czego się obawiałam. Autorka omija to, co zbędne i zgrabnie informuje o tym wszystkim, czego czytelnik oczekuje. Tym samym warto zwrócić uwagę na świetny styl, który ani przez chwilę nie drażni. Książkę się po prostu pochłania.

Nie spodziewałam się niektórych wątków. Nie znam tak dobrze historii Anglii, więc może stąd też taka moja reakcja. Mimo wszystko chciałabym zwrócić uwagę, że owe zaskakujące wątki nie były negatywne. Co to, to nie. Wręcz przeciwnie. Wszystko bardzo mi się podobało. Z miłą chęcią sięgnę po kolejne utwory autorki.

                           

Nie spodziewałam się, że książka wywoła na mnie takie wrażenie. Oczekiwałam od niej wiele i naprawdę się nie zawiodłam. Ponadto zainteresowała mnie historia Anglii. Będę musiała głębiej przyjrzeć się panowaniu Henryka VIII. A i tak przecież sama lektura „Kochanic króla” stanowi wspaniałą lekcję historii. No i nie tylko, bo ta powieść to nie szkolny podręcznik; to skarbnica miłosnych intryg, dworskiej etykiety, obyczajowości, sporów królewskich i nie tylko, sytuacji kobiety oraz roli małżeństwa.