"Chłopcy ze Starówki" H. Rudnicka

Halina Rudnicka to polska pisarka i publicystka XX wieku. Przeżyła dwie wojny światowe. W okresie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu.

Powieść „Chłopcy ze Starówki” to drugi tom Cyklu okupacyjnego. Opowiada o losach grupy chłopców, którzy biorą udział w odbudowaniu Warszawy po zniszczeniach wojny. Ponadto jest to książka o miłostkach, zdobywaniu pożywienia, pracy, nauce, odbudowie kraju. Wszystkie te aspekty składają się na bardzo uroczą opowieść.

Głównym bohaterem jest Wojtek Wieloch, którego rodzice znajdują w zupełnie innym miejscu kraju niż on. Chłopiec sam musi sobie radzić; zarabia na siebie, szuka szkoły, by móc się kształcić. Nawet nie myśli o tym, by narzekać na ogrom zadań domowych, gdy już je ma. Pewnego dnia Ninka zwraca się do niego z prośbą, która powoduje zmianę w życiu chłopca. Poznaje mieszkańców Hadesu – domu, który jest ostoją rówieśników, tych, którzy żyją bez rodziców, tych, którzy sami muszą troszczyć się o swój los.

Mimo że książka traktuje o rzeczach poważnych, jest napisana tak lekkim piórem, że łatwo się przy niej można odprężyć. Nie dziwi fakt, że w PRL-u była w kanonie do szóstej klasy szkoły podstawowej. Zarówno forma, jak i treść utworu doskonale wpasowują się w ramy.

Powieść jest krótka, bo ma około 230 stron, więc czyta się ją naprawdę szybko. Język jest bardzo komunikatywny. Dla młodszych dzieci taka książka może być naprawdę przyjemną lekturą.

Po przeczytanej powieści można odnieść mieszane uczucia. Z jednej strony zadowolenie z kolejnej przeczytanej dobrej książki. Ale z drugiej strony jest to wrażenie – przecież ta książka była tylko dobra i tak naprawdę niewiele można o niej opowiedzieć. Tak, to są takie małe wady.

Książka niekoniecznie przeznaczona dla starszych czytelników, może jednak sprawiać dużo radości. Polecam ją szczególnie tym młodszym. Zabawna, pełna uroku, wzruszająca. Przygody chłopców są intrygujące, a zarazem śmieszne i straszne. Myślę, że czasem warto wśród tych wszystkich nowości zwrócić uwagę na te zapomniane książki. Ta pozycja nie jest najlepsza, nie jest zachwycająca, ale różnych rzeczy trzeba smakować.