„Faust” Johann Wolfgang von Goethe

Wysokie oceny, pozytywne komentarze i lista, która prezentowała książki trudne do zrozumienia. To te fakty spowodowały, że postanowiłam przeczytać książkę. Utwór powstawał przez bardzo długi okres, bo aż 40 lat, jak dowiedziałam się dzięki mojej polonistce, która zaczepiła mnie na przerwie podczas czytania lektury. Do sięgnięcia po „Fausta” nie zmusiła mnie ani matura, ani nauczyciel, ani cokolwiek innego. Chyba, że uzna się, że ocena może zmusić.

Dramat składa się z dwóch części. Wydany został dopiero po śmierci autora na jego życzenie. Utwór jest kwintesencją twórczości Goethego, najwybitniejszym dziełem, zawierającym syntezę poglądów niemieckiego poety. Książka traktuje o zakładzie Boga z Mefistofelesem o duszę doktora Fausta, którą tytułowy bohater ma oddać diabłu w chwili najpełniejszego szczęścia.

Johann Wolfgang von Goethe żył na przełomie XVIII i XIX wieku. Tworzył w romantyzmie, nie zrywając więzi łączących go z klasycyzmem. Do dziś jest bardzo znanym twórcą, napisał takie utwory, jak: „Cierpienia młodego Wertera” (omawiane w szkole średniej), „Król Olch” czy „Faust”.

„Faust” to na tyle trudna lektura, że należałoby zacząć jej czytanie od streszczenia. Wtedy można dostrzec piękno utworu. Ja zrobiłam na odwrót i odbiór dzieła Goethego był dość trudny.

Trudno oceniać książkę, która nazywana jest arcydziełem.

Dużo przyjemniejszą i łatwiejszą w odbiorze jest pierwsza część tragedii. O wiele lepiej można przyswoić ciąg wydarzeń. Potem coraz trudniej zrozumieć, o co tak naprawdę chodzi, skąd nagle pojawiła się Helena czy Herold, czy Cesarz. Oczywiście dla czytelnika, który miał już kontakt z podobnie skonstruowaną literaturą, „Faust” nie musi sprawiać problemu. Może być kolejną godną uwagi książką na koncie.

Wypisywanie wad utworu byłoby pewnym faux pas. Skoro powstawał tak długi okres czasu i jest uznawany za arcydzieło, to co tu można krytykować? Jedynie osobiste awersje mogą ujrzeć światło dzienne lub.. te cechy utworu, które mogą być zarówno wadą jak i zaletą.

Trudna w odbiorze treść, język i kompozycja mogą zniechęcać potencjalnego czytelnika, lecz jak to powiedziała moja polonistka, nawet kiedy się nie rozumie „Fausta”, to warto go przeczytać. Podpisuję się pod tymi słowami, jak najbardziej. Mnie dramat nie zachwycił, ale też nie zniechęcił. Z każdą stroną można odczuć niezwykły kunszt literacki (za co dodatkowo warto podziękować przekładowi Feliksa Konopki). Choćby dla samej wartości dzieła warto po nie sięgnąć. Jego ocena może być niska, a może być naprawdę bardzo wysoka. Dzieło może się podobać lub nie, ale prawdziwa wartość zawsze zostanie zachowana.

Uważam, że każdy ceniący się czytelnik powinien sięgnąć po „Fausta”. Wiem, że recenzja jest dość subiektywna, ale „Faust” zawiera już dość recenzji, które można znaleźć. Stąd też taka, a nie inna forma.