"Sen nocy letniej" W. Szekspir

Nazwisko Szekspira zna każdy. Tak samo "Sen nocy letniej", nawet jeśli nie zna treści, to kojarzy tytuł z autorem. Nie wiem dlaczego ten tytuł znalazł się w moich planach. Podejrzewam, że pod delikatną namową mojej polonistki, a i sama chęć poszerzenia wiedzy o to znane dzieło przyczyniła się do dodania książki do listy lektur. Stało się. Książka przeczytana.

Wiliama Szekspira nie trzeba przedstawiać, ale dla przypomnienia podam króciutką notkę biograficzną. Był angielskim poetą i dramaturgiem XVI i XVII wieku. Napisał około 40 sztuk, 154 sonety. Około 600 słów - neologizmów - weszło do codziennego użycia. Był ceniony już za życia, ale jego sława rosła głównie po śmierci. Jego dzieła przetłumaczono na wiele języków, jest najczęściej cytowanym twórcą angielskim. Najbardziej znane dzieła Szekspira to "Hamlet", "Makbet", "Romeo i Julia", "Król Lear", "Otello" oraz oczywiście "Sen nocy letniej".

Recenzowany przeze mnie utwór powstał pod koniec XVI wieku. Jest to oczywiście dramat, a uściślając jeszcze bardziej - komedia. Przedstawia świat wyobraźni oraz mitologii i nawiązuje do "Oberona i Tytanii". Co ciekawe, dzieło powstawało w tym samym okresie, co "Romeo i Julia", a więc możliwe, że zamierzeniem autora było komiczne odzwierciedlenie tragedii młodych kochanków.

Bohaterami komedii są przede wszystkim trzy pary; Hermia i Lizander, Helena i Demetriusz, Tytania i Oberon. Ojciec pierwszej wymienionej postaci nie zgadza się na jej ślub z ukochanym, przez co młodzi uciekają do lasu. Za nimi podążają Demetriusz (zazdrosny o Hermię) oraz Helena (zakochana w Demetriuszu). Pojawiają się także leśne duszki i mieszają się w sprawy młodych.

Utwór jest bardzo zabawny. Dialogi, które rozgrywają się między bohaterami są naprawdę pełne uroku. Nie ma śmiechu na siłę, nie ma zbyt wyuzdanych i zbyt niby to "rubasznych" zdań. Poziom komedii jest rzeczywiście dobry. Denerwowały mnie co prawda niektóre dialogi, ale ogólnie po lekturze mam jak najbardziej pozytywne wrażenia. Dramat czyta się lekko, jest pełen życia i uroku. 

Cóż więcej można powiedzieć. Czytając nie odczuwa się żadnego przesłania w utworze. Ma on bawić i spełnia swoje zadanie. Nie można wymagać od komedii zbyt wiele. Mimo to nigdy nie lubiłam postaci fantastycznych w utworach, które tylko mnie zniechęcają (tutaj leśne duszki). Nie wszystkim to przeszkadza, ale moja ocena książki przez to spada (chociaż muszę przyznać, że owe leśne duszki to nawet takie złe nie są). Ocenę zaniża również motyw uganiających się kochanków. Nie do końca mi się to spodobało. Uznałam to za lekko naciągane. Takie błędne koło miłości - moim zdaniem banał.

Warto jednak przyjrzeć się bliżej dziełu. Dzieła Szekspira cieszą się dużą popularnością, ale często też na tym się kończy. Ludzie wychodzą z założenia, że przecież znają jego dwa utwory (tak, mam na myśli lektury) i to jest ich wielka wiedza na temat pisarza. "Sen nocy letniej" jest moim zdaniem lepszy od "Romea i Julii" czy "Makbeta". Może ktoś, kto ceni oba te dzieła jednak się skusi na recenzowany dramat?