"Wilczy amulet" S.A. Swann (właśc. S.A. Swiniarski)

Minęło sto lat od wydarzeń opisywanych w "Wilczym miocie". Ciągle trwa wojna z wilkołakami. Śladem zbuntowanych potworów, pragnących wolności, wyruszają okrutni łowcy zwani wolfjegrami.

Miejscem akcji opisywanych wydarzeń jest Polska. Obywatele muszą podołać własnym problemom. Ot, codzienne życie. I tą niemal sielankę burzy nagły przyjazd członków Zakonu. Część z nich jest martwa, część ciężko ranna. Przywożą ze sobą nie tylko zbyt kunsztowną, bo srebrną, broń, ale także tajemnicę, która ma postać wielkiego, włochatego wilka.

A wśród tych wszystkich niesamowitości pojawia się Maria - zwyczajna dziewczyna. Może nawet nie taka zwyczajna, gdyż jest bękartem, córką z nieprawego łoża. Odkąd pamięta nosi na szyi srebrny krzyżyk, który ma ją chronić przed złem. Niestety, nie zdaje sobie sprawy, że prawdziwe zło, kryje się naprawdę bardzo blisko, bo w niej samej. 

Język powieści, moim zdaniem, jest interesujący. Książkę czyta się płynnie, opisy nie nudzą. Akcja ma dość szybkie tempo, przez co jest to lektura właściwie na dwa wieczory. Styl pisarza bardzo dobrze oddaje pewien klimat tamtych czasów. Dobrze się czyta.

Mimo, że akcja tej książki może wydawać się ciekawsza, moim zdaniem ta pozycja jest gorsza od "Wilczego miotu". Maria budzi raczej większą sympatię u czytelnika niż Lilia, lecz to Lilia jest postacią bardziej wyrazistą. Lepiej wyeksponowana. Zabijała z bezwzględnością. Tam wątek nie jest taki mdły.

Maria z kolei to dziewczyna delikatna, wrażliwa i niezwykle dobra. Nie przeczę, że to zła postać, tylko wydaje się taka mdła po prostu. Niby się czemuś sprzeciwia, niby podejmuje decyzje, ale to już nie ten mocny charakter. Po prostu od książek oczekuje się czegoś więcej. Ta część wobec poprzedniej pozostawia niedosyt. 

Opisana historia, sam pomysł pisarza jest bardzo oryginalny, bardzo ciekawy. Myślę, że gdyby się bardziej postarać książka mogłaby spotkać się chociaż z jakimś rozgłosem. A tak właściwie przemknęła niezauważona.

Jeśli ktoś już przeczyta jedną część, myślę że warto i pokusić się o tę drugą. Tak dla zapoznania się z historią przedstawioną przez pisarza. Albo chociaż dla poznania obrazu Polski w fantastyce angielskiej. Od razu ostrzegam. To jest lektura tylko dla spędzenia mile czasu z książką, gdyż nie niesie ona w sobie prawie żadnych wartości. Może jedynie, by nie oceniać ludzi powierzchownie.

Recenzja została napisana w ramach akcji Czytam więc jestem. Dostępna tutaj.