"Intruz"

Książkę pani Meyer czytałam bardzo dawno. Zdążyłam już niemal zapomnieć treść i odczucia, które towarzyszyły mi lekturze. 

Niedawno przez przypadek natknęłam się na listę filmów planowanych na bieżących rok. Wielkie było moje zdumienie, gdy ujrzałam kolejną ekranizację dorobku niezbyt dobrze cenionej pisarki. Książka nie wzbudziła we mnie negatywnych emocji, wręcz przeciwnie, dlatego postanowiłam, że obejrzę film. Bałam się jednak wciąż, że nie będzie potrafił mnie zachwycić. Że to, co podobało mi się kiedyś, teraz uznam za nudne, mdłe. 

Akcja rozgrywa się w przyszłości, kiedy na naszej planecie władzę przejmują duszę. Wnikają w ciała ludzi, zabierając jednocześnie im władzę nad ciałem. Pozostała jednak grupa, która wciąż się ukrywa, walcząc o przetrwanie. Podczas jednej z eskapad, gdzie próbowali znaleźć pożywienie, Melanie Stryder próbuje się zabić, by uratować ukochanego chłopaka i brata. Nie udaje jej się to jednak. W jej ciało wkrótce zostaje wszczepiona dusza - Wagabunda, która dopiero ma przekonać się jak zdeterminowaną osobą była Melanie. Rozpoczyna się walka o życie, miłość, zaufanie.

Już od pierwszych sekund film jest niezwykle interesujący. Celowo nie mówię o minutach, ponieważ bardzo rzadko mam tak, by oglądając coś, nie myślę o zakończeniu. Naprawdę obawiałam się tego, że dwie godziny filmu będą mi się dłużyć. A nie było nawet okazji, bym mogła mi przemknąć przez głowę taka myśl. Oglądanie "Intruza" sprawiło mi niekłamaną przyjemność.

Wydaje mi się, że aktorzy zostali bardzo dobrze dobrani. Podobała mi się ich gra aktorska. 

Nie pamiętam szczegółów książki, ale czytając nieco komentarzy, ludzie wydają się być niezadowoleni. Twierdzą, że fabuła została zmieniona w niektórych momentach, że coś, czego nie było, nagle się pojawiło. Jakże się cieszę, że upłynęło tak wiele czasu od momentu, gdy miałam w rękach lekturę. Dzięki temu mogłam spędzić w kinie czas bardzo przyjemnie. Nie każda produkcja musi być zgodna z wersją papierową. To przecież tylko film, nakręcony na podstawie książki. Nigdy wszystkich się nie zadowoli, ponieważ każdy ma swoją wyobraźnię, każdy inaczej widzi ekranizację.

Nie lubię science-fiction, akcji, która ma miejsce w przyszłości. Wszystko wydaje się być takie zmechanizowane, dziwne, bardzo nienaturalne. Tutaj nie było to tak widoczne. Na ulicach normalne samochody, właściwie brak unowocześnień. Tylko  tyle, że naszą planetę przejęły dusze. 

Film oglądałam na pokazie przedpremierowym, nie żałuję wydanych pieniędzy. Gdybym mogła decydować raz jeszcze, to ponownie bym wybrała "Intruza". 

Muzyka bardzo ładna, szata graficzna również. Poza tym co nieco można się nauczyć. Dusze zauważają  jak ludzie niszczą swoją planetę. Sami wobec siebie są bardzo szczerzy, dobrzy, mili. 

Dla mnie to była piękna produkcja. Zabrałam do kina narzeczonego i jemu również film bardzo się podobał. Cieszę się, że razem spędziliśmy czas na filmie, który tak samo mocno nam się podobał. 

Taka ciekawostka: w trakcie seansu mogłam słuchać jak jakiś mężczyzna z ostatniego rzędu chrapie. Biedny usnął, jak skończyły się reklamy. ;) Ciekawe jak czuła się dziewczyna, która z nim przyszła.