"Tajemniczy ogród" F. H. Burnett

"Tajemniczy ogród" to ulubiona książka mojego dzieciństwa. Co jakiś czas chętnie do niej wracam i przypominam sobie, jaką przemianę przeszła główna bohaterka. Podoba mi się to, jak zbawienna dla życia jest przyroda, jaką moc ma natura.

Mary Lennox ma dziesięć lat, gdy zostaje sierotą. Przy tym trudno jej współczuć, gdyż dziewczynka jest wyjątkowo kapryśna, niemiła, egoistyczna. Wydaje jej się, że każdy musi spełniać każdą jej zachciankę. W Indiach wciąż otaczała się służącymi, zaś gdy zostaje zmuszona by zamieszkać wśród wrzosowisk w Anglii, do jej dyspozycji jest tylko Marta. Marta jest dziewczyną serdeczną i otwartą. Nie boi się konfrontacji z gniewem Mary, śmieje się i dziwi, gdy dziesięciolatka oznajmia, że nie umie się sama ubrać! 

Na kartach powieści obserwujemy, jak stopniowo zmienia się główna bohaterka, pod wpływem otoczenia, przyrody. Jest to książeczka bardzo przyjemna i optymistyczna.

Czytając tę lekturę niemal nie znikał z mej twarzy uśmiech. Każdy opis przyrody, budzącej się do życia cebulki kwiatowej, powiewu wiatru, dotykał i mojego serca. Ta opowieść potrafi wzruszyć i sprawić, by dostrzec w szarej codzienności coś niezwykłego. Jest skierowana i do tych najmłodszych, i tych najstarszych. Każdy odnajdzie w niej coś dla siebie. Przy okazji warto pamiętać, że to książka głównie dydaktyczna. Nie znajdziemy tu skomplikowanych osobowości czy przejmującej akcji. Tak więc Dick uchodzi za idealnego chłopca, Mary - nadzieję, pan Craven - smutek. 

Ta książka budzi do życia. Koloruje czarno-biały świat swoimi żywymi barwami, uwalnia pragnienie szczęścia. Gdy lato serwuje nam dość deszczową pogodę, warto w ten czas zająć się "Tajemniczym ogrodem",