"Requiem dla młodego żołnierza. Monte Cassino" R. Bonneau

„Tak naprawdę najtrudniej jest przebaczyć…” – to pierwsze słowa, które nasuwają mi się, by zacząć opisywać ową książkę, a przy okazji pierwsze słowa z okładki. Lektura, którą Wam prezentuję, nie należy do tych, które bawią i trzymają w napięciu. Owe dzieło poucza i otwiera oczy.

Zacznijmy jednak od przedstawienia historii, którą „podarowała” nam autorka. Opisany epizod miał miejsce w 1944 roku, w klasztorze Casamari, niedaleko opactwa Monte Cassino. Dwudziestoletni umierający żołnierz i włoski mnich dzielą się wspomnieniami. Mówią o muzyce, domu rodzinnym, pięknie Toskanii i wojnie.

Mnisi zajmują się rannymi bez względu na ich narodowość, wszystkich traktują równo. Nie kierują się uprzedzeniami, nie pragną zła. I tak do opactwa trafia dwudziestoletni Franz, ciężko zraniony pod Monte Cassino. Ojciec Matteo przywiązuje się do młodego żołnierza bardziej, niż powinien. Spędza z nim czas, dodaje otuchy, sprawia, że choć przez chwilę ranny może zapomnieć o bólu i czyhającej na niego śmierci.

Książka jest niesamowita. Opowiada o tym, jak przebaczać, jak kochać. Może nie daje konkretnych nauk wprost, ale doskonale przekazuje to wszystko za pomocą treści. Nie można mieć zastrzeżeń do autorki co do języka. A przy tym z pewnością dzieło nie przytłacza faktami historycznymi, to tylko (albo aż!) utwór o uczuciach wplecionych w wojnę. To 119 stron nikogo nie zanudzi, a może stać się bardzo ważną lekturą.

Nie sposób opisać tego, jak mocno książka oddziałuje, jak wpływa na czytelnika. Jest w niej pewna magia, którą pozna się tylko wtedy, kiedy samemu się w nią zagłębi. A ja cieszę się, iż miałam okazję jej zasmakować.