"Harry Potter i insygnia śmierci" J.K. Rowling

"Harry Potter i insygnia śmierci" to ostatnia część przygód młodego czarodzieja. Tym razem tytułowy bohater ma przed sobą bardzo trudne zadanie. Ma odnaleźć i zniszczyć pozostałe horkruksy Voldemorta. Tym samym postanawia zrezygnować z nauki w Hogwarcie na rzecz walki z najgroźniejszym czarnoksiężnikiem, którego imię boją się wymawiać rzesze czarodziejów na całym świecie. 

Harry nie ma pojęcia gdzie mogą znajdować się horkruksy oraz jak je zniszczyć. Ponadto ciągle musi się ukrywać przed śmierciożercami i ich panem. Choć bohater ma przy sobie dwójkę najwierniejszych przyjaciół, czuje się samotny. Konsekwentnie stara się spełnić wolę Dumbledore`a, podążając tym samym ku swemu przeznaczeniu.

Ostatnia część przygód Harrego Pottera nie jest już tak zabarwiona kolorami, jak poprzednie tomy serii. Z każdej strony wycieka strach i lęk o przyszłość. Wszędzie czają się śmierciożercy, nie wiadomo kto będzie następną ofiarą rozszerzającego się zła.
Trudno jest komukolwiek zaufać. 

Jest to powieść inna od poprzednich, a jednocześnie wieńcząca osiągnięcia pani Rowling. Akcja nie rozgrywa się już w Hogwarcie, ale to nie znaczy, że pojawiają się same nowe miejsca, postaci, pojęcia. "Krótki słownik dla dociekliwych", którym zazwyczaj raczy nas tłumacz, zawiera jedynie cztery hasła, a w tym tytułowe insygnia śmierci.

A żeby przekonać się, jakie znaczenie dla Pottera i Voldemorta mają owe insygnia, trzeba już samemu sięgnąć po książkę. 

Ja przyznam szczerze, że jestem nieco zawiedziona zakończeniem. Im bliżej końca, tym mniej było dla mnie jasne. Mam wrażenie, że, o ile wcześniej akcja się wydłużała, na sam koniec przyspieszyła na tyle, że nie było można zorientować się we wszystkich wydarzeniach. Ostatni rozdział był zbędny, sztuczny w moim mniemaniu. Za to ten zatytułowany "King`s Cross" nie wyjaśniał wiele. Dużo gmatwaniny i na siłę pisanych zdań. Było widać, że autorka tutaj pogubiła się, że nie tak zamierzała swą książkę zakończyć. Może gdyby nie usilne prośby czytelników, zakończenie byłoby lepsze?