"Anioły i demony" D. Brown

Był hit i wielki szał na Browna. Lecz nie wszyscy się nim zachwycali, nie wszyscy podziwiali w tym czasie tego pisarza czy film na podstawie książki. Niektórzy przeszli obok tego naprawdę obojętnie, by za parę lat przekonać się czy to wszystko warte było zachodu. Na przykład ja.

Dan Brown to amerykański pisarz, autor powieści sensacyjnych. Był nauczycielem matematyki, zajmował się także muzyką. Jego żona pasjonuje się historią sztuki oraz malarstwem. Sławę przyniosła mu druga część trylogii o Robercie Langdonie pt. "Kod Leonarda da Vinci". Wywołała ona liczne emocje.



W pierwszej części trylogii poznajemy profesora historii sztuki Roberta Langdona, którego nagle budzi tajemniczy telefon. Faksem otrzymuje zdjęcie przedstawiające ofiarę okrutnych tortur. Bohater jest zszokowany nie tylko zmasakrowanym ciałem, które ukazuje zdjęcie, ale też znakiem, który widnieje na piersi zmarłego. Rozpoznaje symbol iluminatów - teoretycznie nieistniejącej od pół  wieku organizacji. Wkrótce okazuje się, że celem ataku ma być najświętsze miejsce - Watykan. Rozpoczyna się walka z czasem, by uchronić nie tylko święte miejsce, ale także wszystkich ludzi. W tym 165 kardynałów, którzy zebrali się, by wybrać nowego papieża. Robert Langdon próbuje uchronić cele ataku iluminatów i dochodzi tym samym do przerażającego wyniku.

Książka została napisana zgrabnym językiem. Czyta się bardzo szybko i płynnie. Historia nie nudzi, logika, która wypływa z zagadek przejawiających się na kartach powieści nie jest przytłaczająca, acz interesująca.

Bardzo nie spodobało mi się zakończenie, a zwłaszcza postawa kamerlinga. Nie będę tu dokładniej rozwodzić się na ten temat, żeby nie zdradzać szczegółów, lecz mnie to zniesmaczyło. Niemniej po następne części trylogii i tak sięgnę.

Ponadto sama kreacja Langdona i towarzyszącej mu Vittorii też jest zbyt cukierkowa. Nawet nie przyczepię się tu ich logicznemu rozumowaniu, bo to jakoś da się przełknąć, ale oni właściwie nie mają żadnych wad. No i takich konkretnych zalet, też nie. Dla mnie zabrakło charakteru.

Książka ogólnie podobała mi się. Dostrzega się jednak trochę niedociągnięć, niedopracowań. Pozycja jest idealnym materiałem na film, toteż nie dziwię się, że zyskała swoją ekranizację (której nota bene nie widziałam). Lekturę oceniłabym jako bardzo przyjemną lekturę dla niewymagających czytelników. Osobiście dobrze mi się spacerowało po Watykanie i rozwiązywało logiczne zagadki. I przyznam się - logiki tu jest naprawdę bardzo dużo. To się czuje od razu. Szkoda tylko, że momentami jest błędna.