"Kupię rękę" A. Szygenda

Byłam bardzo ciekawa, co skrywa tak dziwny tytuł, bo zaprzeczyć się nie da - tytuł jest dziwny. Spodziewałam się rozczarowania, a jednocześnie ta książka stanowiła jeden znak zapytania. 

Utwór rozpoczynają słowa "kupię rękę". Jeden z bohaterów - Olgierd - zamierza zamieścić ogłoszenie o takiej treści. Nie zdradzę, co ono właściwie oznacza. Sama zastanawiałam się nad tym, czym zostanę zaskoczona przez autorkę. Przyjemnie było odkrywać powoli motywy biznesmena, którym jest wyżej wymieniony mężczyzna.

Olgierd pracuje w firmie swojego teścia na dość wysokim stanowisku. Zarabia dużo, lecz nie jest szczęśliwy. Tu sprawdza się stara maksyma, pieniądze szczęścia nie dają. Nie potrafi dzielić się miłością z żoną, traktuje ją jak piąte koło u wozu, zaś syn staje się raz zabawką, raz denerwującym przedmiotem. Pomysł na ogłoszenie stopniowo zmienia jego życie. 

Osoby, które odpowiedziały na słowa biznesmena, bardziej lub mniej świadomie, także z dnia na dzień otrzymują całkiem nowe doświadczenia. Ich stosunek do świata zmienia się drastycznie. 

Czytając książkę poznajemy historię grupy ludzi. Choć są sobie obcy, łączy ich kilka ważkich spraw. Na początku dość trudno się połapać w tych wszystkich wydarzeniach. Bohaterowie pojawiają się i znikają, istny galimatias. No i w pewnym momencie pojawia się kryzys, by lekturę odłożyć niedokończoną. Ja siebie przekonałam, nie zrobiłam tego, okazało się, iż warto było. Akcja się rozwinęła, wydarzenia mnie zainteresowały. Jedyne, co później nie spodobało mi się, to zakończenie. Mam wrażenie, iż autorka nie potrafiła zamknąć powieści. Wiele wątków urywa się, jakby niedokończonych.

Utwór jest króciutki, w sam raz na jeden dzień, nawet na jeden wieczór. Niektórzy może nazwaliby go odmóżdżaczem? Ze swej strony dodałabym: pouczającym. 

Cytat:

"Trzeba mieć wszystko albo nie mieć nic, żeby umieć odejść."